Kardiyojenik şok, kalbin organlara yeterli miktarda kan pompalama kabiliyetini kaybetmesi, kan basıncında belirgin bir düşüşe, dokularda oksijen eksikliğine ve akciğerlerde sıvı birikmesine neden olduğunda ortaya çıkar.
Bu tür şok, akut miyokard enfarktüsünün en büyük komplikasyonlarından biridir ve acil tedavi edilmezse vakaların neredeyse% 50'sinde ölüme yol açabilir. Bu nedenle, kardiyojenik şoktan şüpheleniliyorsa, tanıyı doğrulamak ve uygun tedaviyi başlatmak için derhal hastaneye gitmek çok önemlidir.
Ana belirti ve semptomlar
Olası kardiyojenik şoku gösterebilecek semptomlar şunlardır:
- Hızlı nefes alma;
- Kalp atış hızında abartılı artış;
- Ani bayılma;
- Zayıf nabız;
- Belirgin bir neden olmaksızın ter;
- Soluk cilt ve soğuk ekstremiteler;
- Azalan idrar miktarı.
Akciğerlerde sıvı birikimi veya akciğer ödemi olduğu durumlarda, örneğin hırıltı gibi nefes alırken nefes darlığı ve anormal sesler görünebilir.
Kalp krizi sonrası kardiyojenik şok daha yaygın olduğu için bu semptomlara göğüste baskı hissi, kolda karıncalanma, boğazda top hissi veya mide bulantısı gibi kalp krizi semptomları da eşlik eder. Kalp krizine işaret edebilecek daha eksiksiz bir işaret listesine bakın.
Teşhis nasıl doğrulanır
Kardiyojenik şok tanısının hastanede mümkün olan en kısa sürede yapılması gerekir ve bu nedenle şüphe varsa acilen acil servise gitmek çok önemlidir. Doktor, kardiyojenik şoku doğrulamak ve en uygun tedaviyi başlatmak için kan basıncı ölçümü, elektrokardiyogram veya göğüs röntgeni gibi bazı testleri kullanabilir.
Kardiyojenik şokun olası nedenleri
Enfarktüs, kardiyojenik şokun en sık nedeni olmasına rağmen, diğer sorunlar da bu komplikasyona neden olabilir. Diğer olası nedenler şunları içerir:
- Kalp kapak hastalığı;
- Sağ ventrikül yetmezliği;
- Akut miyokardit;
- Koroner arter hastalığı;
- Kardiyak aritmiler;
- Kalbe doğrudan travma;
- Kalbin ilaç ve toksinlerle zehirlenmesi;
Ayrıca organizmanın genel bir enfeksiyonu olan sepsisin en ileri evresinde kardiyojenik şok da meydana gelebilir ve neredeyse her zaman ölümle sonuçlanır. Tedaviye başlamak ve kardiyojenik şoktan kaçınmak için bir sepsis vakasını nasıl tanımlayacağınızı kontrol edin.
Tedavi nasıl yapılır
Kardiyojenik şok tedavisi genellikle hastanenin acil servisinde başlatılır, ancak daha sonra semptomları hafifletmek, kalp fonksiyonlarını iyileştirmek ve dolaşımı kolaylaştırmak için çeşitli tedavilerin yapılabileceği bir yoğun bakım ünitesinde kalmak gerekir. kan:
1. İlaç kullanımı
Hidrasyon ve beslenmeyi sürdürmek için doğrudan damara uygulanan seruma ek olarak doktor şunları da kullanabilir:
- Noradrenalin veya Dopamin gibi kalbin gücünü artırmak için çareler ;
- Aspirin , pıhtı oluşumu riskini azaltmak ve kan dolaşımını kolaylaştırmak için;
- Akciğerdeki sıvı miktarını azaltmak için Furosemide veya Spironolactone gibi diüretikler .
Bu ilaçlar ayrıca en azından tedavinin ilk haftasında doğrudan damar içine verilir ve daha sonra durum düzeldiğinde ağızdan alınabilir.
2. Kateterizasyon
Bu tür bir tedavi, örneğin bir kalp krizi durumunda kalbe giden dolaşımı yeniden sağlamak için yapılır. Bunu yapmak için, doktor genellikle olası bir pıhtıyı çıkarmak ve kanın tekrar düzgün bir şekilde geçmesini sağlamak için genellikle boyun veya kasık bölgesinde bir arter yoluyla uzun, uzun ince bir kateter yerleştirir.
Kateterizasyonun nasıl yapıldığı ve ne için olduğu hakkında daha fazla bilgi edinin.
3. Cerrahi
Cerrahi genellikle sadece en ağır vakalarda veya semptomların ilaç kullanımı veya kateterizasyonla düzelmediği durumlarda kullanılır. Bu durumlarda ameliyat, kalpteki bir yaralanmayı düzeltmeye veya kalpte bir baypas yapmaya hizmet edebilir, burada doktor kalbe başka bir arter yerleştirir, böylece kan, pıhtı varlığı nedeniyle oksijensiz bölgeye geçer.
Kalbin işleyişi çok etkilendiğinde ve hiçbir teknik işe yaramadığında, tedavinin son aşaması kalp nakli olmaktır, ancak oldukça karmaşık olabilen uyumlu bir donör bulmak gerekir. Kalp nakli hakkında daha fazla bilgi edinin.
Ana komplikasyonlar
Kardiyojenik şok komplikasyonları, yoğun bakıma kabul edilen hastaların çoğunun ölümlerinden sorumlu olan böbrekler, beyin ve karaciğer gibi çok sayıda asil organın arızalanmasıdır. Erken teşhis ve tedavi yapıldığında bu komplikasyonların önüne geçilebilir.