Osteomiyelit, genellikle bakterilerin neden olduğu, ancak mantar veya virüslerden de kaynaklanabilen kemik enfeksiyonuna verilen addır. Bu enfeksiyon ya kemiğin doğrudan kontaminasyonu, derin bir kesi, bir protezin kırılması ya da implantı yoluyla meydana gelir, ancak apse, endokardit ya da tüberküloz gibi bulaşıcı bir hastalığın seyri sırasında kan dolaşımıyla da kemiğe ulaşabilir. , Örneğin.
Genellikle bir kişiden diğerine bulaşıcı olmayan bu enfeksiyonu herkes geliştirebilir ve neden olduğu semptomlar arasında etkilenen bölgede lokalize ağrı, şişme ve kızarıklığın yanı sıra ateş, mide bulantısı ve yorgunluk yer alır. Ek olarak, osteomiyelit, evrim zamanına, enfeksiyon mekanizmasına ve organizmanın tepkisine göre sınıflandırılabilir:
- Akut: Hastalığın ilk 2 haftasında teşhis edildiğinde;
- Sub-akut: 6 hafta içinde belirlenir ve teşhis edilir;
- Kronik: 6 haftadan fazla sürdüğünde veya apse oluşturduğunda, genellikle kısa sürede tanımlanıp tedavi edilmediği, yavaş ve sürekli olarak geliştiği ve kötüleştiği, aylarca hatta yıllarca sürebildiği için bir apse oluşturduğunda ortaya çıkar.
Osteomiyelit, antibiyotikler gibi mikroorganizmaları yok etmek için ilaçların yüksek dozlarda ve uzun süre kullanılmasını da içeren zor ve zaman alıcı bir tedaviye sahiptir. Ölü dokuyu çıkarmak ve iyileşmeyi kolaylaştırmak için daha ağır vakalarda da ameliyat endike olabilir.
Ana sebepler
Osteomiyelit gelişimi ile ilişkili ana faktörlerden bazıları şunlardır:
- Deri veya diş apseleri;
- Cihazın kesikleri, yaraları, enfeksiyöz selülit, enjeksiyonları, ameliyatı veya implantasyonu gibi deri lezyonları;
- Kazalarda kemik kırığı;
- Eklem veya kemik protezi implantı;
- Endokardit, tüberküloz, bruselloz, aspergilloz veya kandidiyaz gibi genelleşmiş enfeksiyonlar.
Osteomiyelit, yetişkinler ve çocuklar dahil herkeste ortaya çıkabilir. Bununla birlikte, dekompanse diyabet hastaları, kronik olarak kortikosteroid kullanan veya kemoterapi gören kişiler gibi bağışıklığı bozulmuş kişiler ve ayrıca kan dolaşımını bozan, nörolojik hastalıkları olan veya yakın zamanda ameliyat olmuş kişiler Kemiğe sağlıklı kan akışını tehlikeye atan ve mikroorganizmaların çoğalmasını destekleyen durumlar olduğundan, bu tür enfeksiyonu daha kolay geliştirme riski daha yüksektir.
Nasıl belirlenir
Hem akut hem de kronik osteomiyelitin ana semptomları şunları içerir:
- Kronik fazda kalıcı olabilen lokal ağrı;
- Etkilenen bölgede şişme, kızarıklık ve ısı;
- 38 - 39ºC arası ateş;
- Titreme;
- Mide bulantısı ya da kusma;
- Etkilenen bölgeyi hareket ettirmede zorluk;
- Deride apse veya fistül.
Tanı, klinik muayene ve tamamlayıcı testler ve laboratuar testleri (kan sayımı, ESR, PCR) ve ayrıca radyografi, tomografi, manyetik rezonans veya kemik sintigrafisi ile konur. Enfeksiyondan sorumlu mikroorganizmayı belirlemek ve tedaviyi kolaylaştırmak için enfekte olmuş materyalin bir parçası da çıkarılmalıdır.
Doktor ayrıca osteomiyeliti, septik artrit, Ewing tümörü, selülit veya derin apse gibi benzer semptomlara neden olabilecek diğer hastalıklardan ayırmaya özen gösterecektir. Kemik ağrısının ana nedenlerini nasıl ayırt edeceğinizi öğrenin.
Osteomiyelitli kol kemiğinin röntgeni Tedavi nasıl yapılır
Osteomiyelit varlığında, ortopedist tarafından yönlendirilen hızlı etkili güçlü ilaçlarla tedaviye olanak sağlamak için mümkün olan en kısa sürede tedavi yapılmalıdır. Damarda antibiyotiklerin başlaması, mikroorganizmayı tanımlayacak testler ve hatta ameliyat için hastanede kalmak gerekiyor.
İlaçlarla klinik düzelme varsa evde ağızdan ilaç kullanarak tedaviye devam etmek mümkündür.
Amputasyon ne zaman gereklidir?
Amputasyon sadece son çare olarak, kemik tutulumu çok şiddetli olduğunda ve klinik tedavi veya ameliyatla iyileşmediğinde ve kişi için yüksek bir yaşam riski oluşturduğunda gereklidir.
Diğer tedaviler
Osteomiyeliti tedavi etmek için doktorun yönlendirdiği ilaçların yerini hiçbir evde tedavi almamalı, ancak iyileşmeyi hızlandırmanın iyi bir yolu dinlenmek ve iyi hidrasyon ile dengeli bir diyet sürdürmektir.
Fizyoterapi, osteomiyeliti iyileştirmeye yardımcı olan bir tedavi değildir, ancak tedavi sırasında veya sonrasında yaşam kalitesini sürdürmek ve iyileşmeye yardımcı olmak için yararlı olabilir.